Το πιο πιθανό είναι πως σε λιγάκι θα ξεχαστεί. Θα χαθεί σιγά σιγά ως είδηση. Οι εικόνες θα σβήσουν. Ο χρόνος είναι αμείλικτος. Μέχρι να ξανασυμβεί το επόμενο "ατύχημα".
Η εταιρία, το κράτος θα αποτιμήσουν τις ανθρώπινες ζωές σε κάποιο ποσό και οι νεκροί θα δικαιωθούν...
Μόνο οι γονείς, τα αδέρφια, οι σύντροφοι, τα παιδιά όσων χάθηκαν δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Θα θυμούνται πάντα πως οι δικοί τους άνθρωποι έφυγαν εκείνη τη μέρα για δουλειά ως γιοί, αδέρφια, σύντροφοι ή πατεράδες και "γύρισαν" τυλιγμένοι σε μια κουβέρτα επάνω σε ένα φορείο.
Δεν υπάρχουν εργατικά ατυχήματα. Υπάρχουν μόνο εγκλήματα. Υπάρχει μόνο το κέρδος. Υπάρχουν αυτοί που παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα για να επιβιώσουν κι αυτοί που κερδίζουν ρισκάροντας ζωές.
Σε λιγάκι θα ξεχαστεί. Όπως ξεχάστηκαν και τις άλλες φορές. Είτε είναι στη Σόμα είτε είναι στο Πέραμα.
Και οι άνθρωποι θα συνεχίζουν να δουλεύουν στις στοές, στα αμπάρια, στα γιαπιά, στα εργοστάσια. Απλά κάποιες φορές, κάποιοι απ΄ αυτούς δεν θα επιστρέφουν στα σπίτια τους, παρά μόνο ως ανάμνηση τυλιγμένη σε μια κουβέρτα
Και όπως πολύ σωστά είπε κι ο Ερντογάν, «αυτά συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο, είναι φυσιολογικό».
Τι θέλουμε πια, ν΄ αλλάξουμε την πραγματικότητα?
Θ.Τ.
tselepis70@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου