941 μέρες μετά

 

Δρόμος της Αριστεράς

Παρασκευή 23/05/2014

941 ημέρες μετά

Την Κυριακή,  θα βάλω το άσπρο μου πουκάμισο. Αυτό που φοράω στις γιορτές. Σε γάμους και βαφτίσια. Έχει παλιώσει, αλλά μ ΄ αρέσει ακόμα.  Αυτό που σας έχω αγκαλιά,  σ ΄ εκείνη τη φωτογραφία την  πρωτοχρονιά του ΄11.

Τον  ξέρω το δρόμο. Ζούσαμε παλιά εκεί.  Θα δώσω την ταυτότητα μου και θα πάρω στα χέρια μου τα ψηφοδέλτια. Η ζωή μου θα περάσει σαν ταινία από μπροστά μου. Λίγο πριν  χαθεί κι ο δικός μου φάκελος,  μαζί με τους άλλους στη διάφανη κάλπη. Έχω πολλά να θυμηθώ.

941 μέρες έχουν περάσει από την μέρα  που με απέλυσαν. Τις έχω μετρήσει μία μία.  Και πάντα έλεγα από μέσα μου. «Θα έρθει  η ώρα σας». Στην αρχή το έλεγα χαμογελαστά. Μετά όσο ο καιρός  περνούσε,  άλλοτε το έλεγα με παράπονο κι άλλοτε με μίσος.

Με τον ίδιο τρόπο, το έλεγα κι όταν μας ψέκαζαν στην Πάτρα, στο Σύνταγμα στη Θεσσαλονίκη. Το φώναζα στα καρανοφόρα κτήνη του Δένδια,  που ήθελαν να μας εξοντώσουν.

Το φώναζα δυνατά,  μπροστά στην τηλεόραση. Στα δελτία των 8. Όταν έβλεπα την θεία Όλγα, τον Πρετεντέρη, τον Τσίμα, τον κυρ Μπάμπη, τον Πρωτοσάλτε, τον Καμπουράκη, τον Οικονομέα, τον…..

Το ούρλιαζα,  όταν έμαθα για τους φοιτητές που πέθαναν από τις αναθυμιάσεις,  από το μαγκάλι στην Λάρισα. Που πνίγηκαν γιατί ήθελαν  να ζεσταθούν. Όπως η μικρή στη Θεσσαλονίκη,  που δεν πρόλαβε να ζήσει. Ναι και πάλι ούρλιαξα από μέσα μου. «Θα έρθει η ώρα σας καθάρματα».

Το φώναξα όταν για πρώτη φορά στη ζωή μου, είδα πως είναι να αποφασίζουν και να διατάζουν τη διακοπή της ενημέρωσης με το μαύρο στην ΕΡΤ. Τη μέρα,  που σίγησε η φωνή μας.

Το ίδιο έκανα,  όταν έβλεπα τους μαθητές στη Χαλκιδική, να προσπαθούν να σωθούν από τα δακρυγόνα που πέταξαν στην αυλή του σχολείου τους, οι φύλακες της τάξης και του νόμου.

Το φώναξα δυνατά, όταν έβλεπα τον Κυριάκο Μητσοτάκη, της γνωστής οικογενείας να απολύει καθηγητές, καθαρίστριες, σχολικούς τροχονόμους και όσους έβρισκε εύκαιρους. Για να συμπληρώσει την λίστα. Αυτή που θα παρέδιδε στα αφεντικά του,  της τρόικας.

Ούρλιαζα δυνατά «θα έρθει η ώρα σας»,  όταν όλοι ψάχναμε για μεροκάματο κι αυτοί έστηναν  παράσταση επανεκκίνησης των έργων στην Ολυμπία οδό. Με δανεικά μηχανήματα και απλήρωτους κομπάρσους.

Το ίδιο έκανα, όταν έβλεπα τον μπουμπούκο,  τηλεπωλητή βιβλίων που παριστάνει τον υπουργό υγείας,  να ουρλιάζει στην τηλεόραση. Και σκεφτόμουν τους ανασφάλιστους που δεν είχαν περίθαλψη. Τα νοσοκομεία που διαλύονταν. Τα ιατρεία που έκλειναν. Τα φάρμακα που ακρίβαιναν. Και σκεφτόμουν όσα μου έλεγε η Α. για την καρκινοπαθή μητέρα της. Για όσα περνάει. Για το πόσο αδύναμη νιώθει,  να βοηθήσει τον άνθρωπο της.

941 ημέρες. Σας πολέμησα στους δρόμους. Στις απεργίες. Στα συλλαλητήρια. Στις πλατείες. Το πάλεψα. Λίγο έλειψε το ΄12 να τα καταφέρω.  Με νικήσατε.Τώρα όμως «ήρθε η ώρα σας».

 

Θα βάλω το άσπρο μου πουκάμισο.Και θα είναι σα να πηγαίνω σε γιορτή. Και μετά θα φάω ένα παγωτό. Στη λιακάδα. Παρέα με το γιο μου. Και θα περιμένω το απόγευμα τη συντριβή σας. Γιατί την Κυριακή είναι η δική μου ώρα. 941 μέρες μετά.

Τελειώσατε…

Θ.Τ.

tselepis70@gmail.com

Tετάρτη 21 Μάη 20:00

Πλατεία Αριστοτέλους

Θεσσαλονίκη

 

Η φωνή μας σίγησε

Δρόμος της Αριστεράς 

Παρασκευή 16/05/2014

Η φωνή μας σίγησε. 

Η εικόνα των εργαζομένων της ΕΡΤ που παίζουν και τραγουδούν τον εθνικό ύμνο κλαίγοντας, είναι από μόνη της χίλιες λέξεις. Είναι η απάντηση γιατί στις 25 ψηφίζουμε Σύριζα και στις 26 φεύγουν.

Φεύγουν αυτοί που κατέστρεψαν ένα ολόκληρο λαό. Αυτοί που σε μια νύχτα έριξαν μαύρο σκοτάδι, στην ενημέρωση και στη δημοκρατία.

Ο ήχος της υπόκρουσης του εθνικού ύμνου στο τηλεοπτικό σποτ του Σύριζα με τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, είναι ίδιος με εκείνον στην τελευταία εκπομπή του ραδιοφώνου την ημέρα της εισβολής των Γερμανών στην Αθήνα. Ίδιος, με την ημέρα που ναζί καταχτητές, υποδούλωσαν τον Ελληνικό λαό.

Ο ήχος της υπόκρουσης του εθνικού ύμνου στο τηλεοπτικό σποτ του Σύριζα με τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, είναι ίδιος με εκείνον που τραγούδησαν οι αντάρτες του Άρη, μπαίνοντας στη Δομνίστα.

Ο ήχος της υπόκρουσης του εθνικού ύμνου στο τηλεοπτικό σποτ του Σύριζα με τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, είναι ίδιος με εκείνον που τραγουδούσαν όσοι πηγαίναν για εκτέλεση, στον τοίχο της Καισαριανής και στο προαύλιο του Γεντί Κουλέ.

Ο ήχος της υπόκρουσης του εθνικού ύμνου στο τηλεοπτικό σπότ του Σύριζα με τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, είναι ίδιος με εκείνον του Παπαχρήστου στον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου. Την βραδιά που τα τανκς της χούντας, γκρέμιζαν την πόρτα και ποδοπατούσαν τους φοιτητές.

Ο δικός μας Εθνικός ύμνος, είναι βγαλμένος από τα κόκαλα του Καραισκάκη. Του Μαρίνου Αντύπα. Του Βελουχιώτη. Του Λαμπράκη. Του Πέτρουλα. Του Παναγούλη.

Η δική μας Ελλάδα, είναι η χώρα των εργατών και των αγροτών. Των αγωνιστών και όχι των συνεργατών των καταχτητών.

Η δική μας σημαία, είναι αυτή που κράταγαν στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ. Αυτή που κράταγε ο Λαμπράκης στην πορεία Ειρήνης. Είναι η αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου.

Αρκετά τους αφήσαμε να μιλούν για την πατρίδα, αυτοί που πατρίδα τους είναι το κέρδος. Να μιλούν για πατρίδα, οι απόγονοι των ταγμάτων ασφαλείας. Αυτοί που πρόδωσαν την Κύπρο. Οι κολλητοί των εργολάβων και των εφοπλιστών.

 Η δική μας πατρίδα, είναι πατρίδα όσων παλεύουν με τα χέρια τους ή το μυαλό τους για να ζήσουν τα παιδιά τους με αξιοπρέπεια.

Η δική μας πατρίδα, είναι περήφανη, ανεξάρτητη και φιλική με όλους τους λαούς.

Η δική μας πατρίδα, είναι φιλόξενη σε όσους κατοικούν τη γη της. Ανεξάρτητα φυλής, χρώματος ή θρησκείας.

Η δική μας πατρίδα, δεν πνίγει μετανάστες στα Φαρμακονήσια.

Δεν δικαιούται, ο ακροδεξιός ψευτόμαγκας που παριστάνει τον πρωθυπουργό, να μιλά για πατρίδα. Δεν δικαιούται, η ακροδεξιά συμμορία που παριστάνει την κυβέρνηση, να μιλά για πατρίδα.

Στις 25, ψηφίζουμε για την πατρίδα μας. Για μας τους ίδιους και τα παιδιά μας. Για να έχουν φωνή αυτοί που «χτίζουν» και όχι αυτοί που γκρεμίζουν.

Τα δάκρυα όσων τραγουδούν τον εθνικό ύμνο στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ για το μαύρο στην ενημέρωση, είναι τα δάκρυα ενός ολόκληρου λαού, για όσα περνά 4 χρόνια τώρα.

Ήρθε η ώρα, αυτά τα δάκρυα, το βράδυ της 25ης Μάη, να γίνουν δάκρυα χαράς για τη Νέα Ελλάδα, που με βια μετράει τη γη. 

Θ.Τ.

tselepis70@gmail.com

Πάρε μια πολιτική ανάλυση να σου βρίσκεται...τζάμπα είναι

Η ώρα είναι 3:30 τα χαράματα, τα κανάλια σταμάτησαν να παρουσιάζουν αποτελέσματα, στο facebook άρχισαν οι απλουστεύσεις, ο «κυρ Παντελής» του Τζαβέλα έχει την τιμητική του κι εγώ δε νυστάζω.

Οπότε ας μοιραστώ μια αποτίμηση των αποτελεσμάτων με πολλά υστερόγραφα και μια πολιτική εκτίμηση. Τζάμπα είναι μη μασάς…

Συμπέρασμα πρώτο: Η προτροπή του ΚΚΕ μετά τις εκλογές του Μάη του 2012 ρίζωσε σήμερα σε πολύ κόσμο. Και δυστυχώς επαναλαμβάνεται όλο και πιο πολύ από συντρόφους. Μα φυσικά αυτή που έλεγε «ο λαός να διορθώσει την ψήφο του».

Συμπέρασμα δεύτερο: Τα αποτελέσματα για εμένα ήταν καλύτερα από όσο περίμενα. Παράδειγμα η  Δούρου που τα κατάφερε πολύ καλά και ο Σακελαρίδης που πέρα από κάθε προγνωστικό άγγιξε την πρωτιά.

Συμπέρασμα τρίτο: Υπήρξαν κάποιες αποτυχίες όπως αυτή στην Δυτική Ελλάδα που δεν το περίμενα με τίποτε. Με εξέπληξε αρνητικά το αποτέλεσμα και θα ήθελα να μάθω από συντρόφους που έδωσαν τη μάχη τι πήγε στραβά.

Συμπέρασμα τέταρτο: Είναι τρομερά δύσκολο να χτυπήσεις κατεστημένο «τοπικών αρχόντων» που διαχειρίζονται ΕΣΠΑ, ρουσφέτια, συσσίτια, προγράμματα κλπ κλπ.

Συμπέρασμα πέμπτο: Πειραιάς. Πρώτο κόμμα ο Ολυμπιακός. Η απάντηση στη συμμορία Μαρινάκη θα έπρεπε να δοθεί από τον ίδιο τον κόσμο του Ολυμπιακού που αγαπά την ομάδα του. Αν ταυτίζει την ομάδα με τον εκάστοτε πρόεδρο τότε με το καλό και πρωθυπουργός. Αν στο όνομα μιας μεταγραφής κι ενός τίτλου έκανε τόσο καιρό τα στραβά μάτια στην εκκόλαψη του φιδιού, τότε ακόμα δεν είδε τίποτε. Αλλά ξέχασα για την Αριστερά το ποδόσφαιρο είναι για τους κάφρους και τους χουλιγκάνους.

Συμπέρασμα έκτο: Βόλος και Μπέος. Ισχύει ότι και με το παραπάνω.

Συμπέρασμα έβδομο: Είμαστε όλοι ευχαριστημένοι με την προσπάθεια που κάναμε? Αλήθεια όσοι σύντροφοι είχαν κατά νου πρώτα την προσωπική τους  μάχη για σταύρωση  μήπως ξέχασαν να λεν στους ψηφοφόρους με ποιο συνδυασμό κατεβαίνουν?

Συμπέρασμα όγδοο: Ο μοναδικός αντίπαλος του Σύριζα είναι ο εαυτός του.

Συμπέρασμα ένατο: Η κυβέρνηση καταρρέει.

Συμπέρασμα δέκατο: Την επόμενη Κυριακή αλλάζουμε σελίδα. Ψηφίζουμε Σύριζα και στις 26 φεύγουν.

Με άλλα λόγια… Στις 25 ο Σύριζα θα πετύχει μια μεγάλη νίκη με διαφορά όχι γιατί πείσαμε. Όχι γιατί ο κόσμος έγινε αριστερός. Όχι γιατί δουλέψαμε πολύ για να το πετύχουμε. Αλλά γιατί μπροστά στο δίλημμα Σύριζα ή καταστροφή ο κόσμος βλέπει τη μοναδική επιλογή που έχει για ανατροπή στο Σύριζα. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές ανέδειξαν για μένα ένα και μοναδικό πολιτικό ζήτημα. Το οργανωτικό ζήτημα. Που είναι βαθιά πολιτικό. Δεν είσαι κόμμα των μελών. Δεν δρας ως κόμμα. Δεν κάνεις τομές. Γι αυτό και δεν πετυχαίνεις στον συνδικαλισμό στις αυτοδιοικητικές εκλογές κλπ κλπ. Το στοίχημα ακόμα κι αύριο που θα είσαι κυβέρνηση θα είναι το κατά πόσο φέρνεις το νέο. Την άμεση δημοκρατία. Την συμμετοχή. Αν συνεχίσεις να στήνεις συνδυασμούς στο παραπέντε ή να κρατάς τις κομματικές ισορροπίες στους υπάρχοντες τότε πάντα θα προτιμούν τους άλλους που ξέρουν καλύτερα από μηχανισμούς και ρουσφέτια.

Υ.Γ. Δεν είναι επιθυμία. Είναι σιγουριά. Την επόμενη Κυριακή η ακροδεξιά συμμορία που παριστάνει την κυβέρνηση θα συντριβεί. Η νίκη του Σύριζα θα είναι μεγάλη κι από τις 26 Μάη αλλάζουμε σελίδα!!!!! Για να μη με πείτε μετά Χριστό προφήτη.

Υ.Γ. 2 Ακόμη δεν ξέρω πόσοι ψηφοφόροι με εσταύρωσαν κι αν ο θείος μου δεν μπέρδεψε το σταυρωμένο ψηφοδέλτιο που του έδωσα. Λιγότεροι από 4 σταυροί θα θεωρηθούν ως προσωπική μου αποτυχία. Μαμά, μπαμπάς θείος θεία. Σωστά 4++++

1ος Γύρος σήμερα με αυτοδιοικητικές εκλογές.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην μαμά μου, τον μπαμπά μου, τον θείο μου και τη θεία μου που μάλλον θα είναι και οι μοναδικοί ψηφοφόροι μου.

Δεν μασάμε συνεχίζουμε γιατί στις 25 ψηφίζουμε και στις 26 φεύγουν!

Τα καλύτερα έρχονται